Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Suo genere perveniant ad extremum; Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Duo Reges: constructio interrete. Is es profecto tu. Quid ergo? Quando enim Socrates, qui parens philosophiae iure dici potest, quicquam tale fecit? Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui.
Bork Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit. An hoc usque quaque, aliter in vita? Hoc uno captus Erillus scientiam summum bonum esse defendit nec rem ullam aliam per se expetendam. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Quid de Pythagora?
Dici enim nihil potest verius. Tollenda est atque extrahenda radicitus. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Primum Theophrasti, Strato, physicum se voluit; Aliam vero vim voluptatis esse, aliam nihil dolendi, nisi valde pertinax fueris, concedas necesse est. Quid me istud rogas? Igitur ne dolorem quidem.
Quare istam quoque aggredere tractatam praesertim et ab aliis et a te ipso saepe, ut tibi deesse non possit oratio.
Etsi hoc quidem est in vitio, dissolutionem naturae tam valde perhorrescere-quod item est reprehendendum in dolore -, sed quia fere sic afficiuntur omnes, satis argomenti est ab interitu naturam abhorrere; Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici.